اثر تمرینات درمانی در سطوح بی‌ثبات بر الگوی فعالیت عضلانی در افراد مبتلا به کمردرد: مروری نظام‌مند بر مطالعات گذشته

  سابقه و هدف: کمردرد یکی از اختلالات شایع و هزینه‌بر در جوامع می‌باشد. برخی مطالعات عنوان نموده‌اند که انجام تمرینات در سطوح بی‌ثبات مداخله موثری در درمان افراد مبتلا به کمردرد محسوب می‌شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک در بررسی اثر تمرینات در سطوح بی‌ثبات بر متغیرهای درد، ناتوانی و الگوی فعالیت عضلانی در بیماران مبتلا به کمردرد می‌باشد.   مواد و روش ‌ ها: جستجو در فاصله زمانی 2000 تا 2014 از بانک‌های اطلاعاتی Ovid, CINAHL, Google scholar PEDro, Cochrane library, PubMed, Science Direct به‌عمل آمد. مطالعاتی که اثر تمرینات در سطوح بی‌ثبات را بر الگوی فعالیت عضلانی و دیگر پارامترهای کمی و کیفی در افراد مبتلا به کمردرد مورد بررسی قرار داده بودند، وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس PEDro استفاده گردید.   یافته ‌ ها: از بین 110 مطالعه، هفت مقاله که دارای معیارهای ورود بودند انتخاب شدند. تفاوت‌های زیادی میان مقالات از نظر متدولوژی، شاخص‌های اصلی مورد ارزیابی، تعداد نمونه، روش اجرا و غیره مشاهده گردید. تمرینات در سطوح بی‌ثبات در مقایسه با سطوح باثبات اثر مثبت و معنی‌داری بر کنترل درد، ناتوانی و افزایش فعالیت عضلات تنه به‌خصوص عضلات عمقی شکمی و بهبود فلکشن ریلکسیشن داشتند، در حالی‌که بر کاهش خستگی و بهبود استقامت عضلانی تفاوت معنی‌داری نداشت.   نتیجه ‌ گیری: به‌نظر می‌رسد که تمرینات در سطوح بی‌ثبات مداخله موثری در برنامه توان‌بخشی بیماران کمردرد می‌باشد. تمرینات در سطوح بی‌ثبات با تسهیل راه‌های سیستم عصبی‌عضلانی اثر قابل توجه‌ای بر کنترل پارامترهای کمی و کیفی دارد.